Zo af en toe schrijf ik over, in mijn ogen, bijzondere KVA-ers. Mensen, waarvan ik vind, dat ze wel eens genoemd mogen worden, dat ze ondergewaardeerd zijn. Hierbij gaat mijn voorkeur nog wel eens uit naar mensen die te weinig genoemd worden, mensen die het zelf vaak prima vinden op de achtergrond te blijven en hun inzet voor KVA eigenlijk heel gewoon vinden.   Dit keer verdient Arie van den Adel deze eer.   Al jarenlang houdt Arie zich bezig met de junioren. Doorgaans traint en coacht Arie de A2, tussendoor heeft hij de A1 onder zijn hoede gehad en deze meteen maar kampioen gemaakt.   Tussendoor besloot hij één keer een sabbatical in te voeren, maar hij kwam daar na een paar maanden op terug, omdat de nood voor een trainer van de A2 hoog was. Velen zullen dan zeggen dat het bloed nu eenmaal kruipt waar het niet gaan kan. In dit geval zouden we Arie tekort doen met deze uitspraak. Arie deed dit omdat de club en vooral de kinderen een coach verdienden. Hij schoof zijn eigen belang opzij in het belang van de kinderen.   Zo heeft Arie in de loop der jaren al diverse kampioenschappen binnengehaald voor KVA, tezamen met de kinderen die hij probeerde op geestelijk en mentaal vlak volwassener en beter te maken. Maar nooit zonder het spelplezier hierin te vergeten.   Tijdens de voorbespreking van de kampioenswedstrijd van de A1 besloot Arie zijn speech met: heel veel plezier en geniet er ook van.   Volgens mij was Arie degene die na afloop het meeste genoot.   Ik denk dat er bij KVA sowieso geen coach is, die trotser op zijn spelers is na een goede wedstrijd dan onze Arie.   Maar Arie krijgt niet wat hij verdient.   Onlangs speelde de A2 een belangrijke wedstrijd die bepalend zou zijn voor het kampioenschap. Hij deed een oproep om zijn team te komen steunen. In een lege hal (uitgezonderd wat ouders) speelde de A2 hun wedstrijd. Hier baalde Arie wel van, niet vanwege zijn persoontje. Maar omdat zijn junioren de week ervoor een uitstekende wedstrijd hadden gewonnen en hij hen hiervoor graag beloond had zien worden in de vorm van een goed gevulde Bankrashal.   Arie wil graag het beste voor zijn spelers. Zo nodig schakelt hij hierbij de ouders in, als hij vindt dat de zaken niet helemaal volgens plan gaan. Hij schrijft af en toe stukjes op Facebook over de verrichtingen van zijn team, maakt gedichten voor ze met Sinterklaas enz.   Toen ik enkele jaren geleden de nominaties mocht presenteren kreeg ik van Arie een lang bericht met zijn bevindingen over zijn A2, waarin vooral stond beschreven hoe enorm trots hij op ze was.   Vorig jaar viel Willem Voogel uit als gevolg van een hernia en kon Bart Mostard ook niet altijd aanwezig zijn. Willem benaderde Arie of hij de trainingen niet af en toe over kon nemen. Ook dit was niet teveel voor Arie. Naast de A2 trainde hij ook gewoon de A1 en bracht hiervan ook nog verslag uit aan Willem en Bart.   Dit jaar nog reisde Arie samen met Willem af naar ZKC om daar de concurrent te analyseren en vervolgens de week erop te bestrijden.   Regelmatig is Arie ook bij de andere teams te bewonderen, zowel bij uit- als thuiswedstrijden van de A1 is hij al aanwezig geweest. Hiernaast bezoekt hij ook nog eens wedstrijden uit de Korfbal League.   Arie houdt van korfbal en zijn passie voor de sport is overweldigend.   Zelfs in zijn vrije tijd, waarin KVA geen rol speelt, denkt Arie nog aan KVA.   Twee jaar geleden stond Arie op 1 januari om half 1 voor mijn neus. Ik kom je een gelukkig nieuw jaar toewensen. En bij wie doe je dat anders dan bij iemand van KVA. Het jaar erop ging hij langs bij de familie Zwiers met wie hij al jaren een goede band heeft.   Natuurlijk praatte hij al weer snel gepassioneerd over korfbal, over zijn team, over ons vlaggenschip, over de Korfbal League, maar vooral over het belang van het goed begeleiden van onze jeugd.   Want Arie heeft overal een mening over als het om korfbal gaat. Een mening, die voortkomt uit zijn passie voor de sport en zijn nimmer aflatende inzet hiervoor.   Anderen hoeven het hier uiteraard niet mee eens te zijn. Er is namelijk niets leuker dan een discussie aan te gaan hierover.   Overigens heb ik Arie wel mijn huis uitgegooid toen hij over voetbal ging praten. Of.....juist eigenlijk niet. Hij ging over Feyenoord praten....en zelfs ik heb ik een grens die overtreden kan worden.   Voor mij is Arie één van de vele parels binnen KVA, die het verdiend om geroemd en benoemd te worden.   Enne Arie...mijn deur staat weer open voor je hoor, met het uitzwaaien van het oude jaar.