Kas, hé Kasper, hallo, is daar iemand? Huh? Wat is er aan de hand? Je telefooon ging al een tijdje maar je nam niet op. Klanten kunnen toch ook gewoon morgen bellen. Laat me nog lekker op mijn roze wolk drijven.   Mijn collega's op mijn werk mijden mij angstvallig, bang dat ik voor de zoveelste keer over onze A1 begin, over hun mooie overwinningen, over de coaches en ook hun massaal meegereisde supporters. Keer op keer begin ik er weer over, temeer omdat ik bang ben anders van mijn roze wolk af te flikkeren. Ieder uur bel ik met mijn moeder om het verhaal nog een keer te vertellen, want voor haar klinkt het steeds als een nieuw verhaal en iedere keer heeft ze weer opnieuw een reden om trots op haar kleindochter te zijn.   Maar laat ik nog even naar afgelopen zaterdag terug gaan. Ik stond met een nerveus gevoel op, want vandaag moest het gebeuren. Een nederlaag zou niet allesbepalend zijn, maar zou de druk alleen maar groter maken en de opdracht nog een stuk moeilijker. We zouden ruim van tevoren bij Willem verzamelen om daar nog een laatste bespreking te hebben. En uitgesloofd hadden ze zich zeker. Eenmaal binnen stond er allemaal drinken klaar, een schaal met spekjes, luxe koeken en voor de ouders nog hier en daar wat bekertjes met joints. Op vrijdag hadden we gehoord dat Theo zwaar de griep had en er niet bij kon zijn, wat natuurlijk een enorme domper was.   De spelers gaan al snel met de coaches naar de tuin en de ouders zitten gezellig met elkaar te kletsen om uiteindelijk gezamenlijk naar Zaandam te vertrekken. Het is al wel duidelijk dat onze spelers behoorlijk gespannen zijn. Hopelijk gaat dat niet ten koste van hun prestaties op het veld.   Eenmaal ruim tevoren aangekomen bij KVA tref ik onze eerste supporters al aan. Joke en Frank zitten al heerlijk in de zon. Frank kijkt mij stralend aan. "Verheug je je zo op de wedstrijd Frank" vraag ik hem. Zijn antwoord is duidelijk: "ik zat naar mijn dochter te kijken. Dus als jij dat kolossale lichaam ergens anders kan posteren, kan ik daar weer gewoon mee verder gaan". Het wordt me duidelijk dat er een voorwedstrijd is geregeld om alvast het sfeertje wat op te stoken. Oranje Nassau is hiervoor de eer toebedeeld en gezien onze band met onze Amstelveense vrienden wordt deze wedstrijd ook belangstellend gevolgd. Uiteindelijk boekt Oranje Nassau een bijzonder knappe overwinning. Uiteraard blijven zij hangen na de wedstrijd vanwege onze A1. Luid aanmoedigen doen ze niet echt, maar dat kan ook niet met al dat bier in hun mond.   Maar er komen steeds meer KVA-supporters aangelopen en het aantal is vele malen hoger dan ik verwacht had. In geluid, sfeer en beleving troeven onze supporters de thuissupporters al af. Dit belooft veel voor de wedstrijd.   Terwijl de supporters zich in een lange rij aan het veld hebben genesteld kent de wedstrijd een nerveus begin. Wel is duidelijk dat ZKC moeite heeft met onze hechte verdediging. Hoewel het altijd gevaarlijk is om namen te noemen vind ik dat een uitzondering gemaakt mag worden. We weten al jaren dat Benjamin bij ZKC '31 een bijzonder goede speler is. Dani heeft de taak om zijn aanvallende capaciteiten onschadelijk te maken. En Dani is enorm gefocust en doet dit met verve. Maar ook onze aanval kent een moeilijk begin. Ivar wordt ver van de korf vandaan gehouden en ook de ZKC-verdediging houdt goed stand. Het is zo'n wedstrijd die je met samengeknepen billen aanschouwt.   Gelukkig is het toch Ivar die de ban breekt en KVA zo voor het eerst op voorsprong gezet. Niet al te veel later stapt Tommy goed weg van zijn tegenstander en verdubbelt zo de score. De vakken gaan wisselen en Gianna heeft niet zo veel tijd nodig om langs haar dame te glippen. Ze kan nog wel worden afgeremd maar dan wel door middel van een overtreding. Zo maakt Dani er al0-3 van en ziet het er goed uit. Helaas schiet één van hun dames de uitslag meteen naar 1-3 en sluipt er meteen weer hoop in de Zaanse ploeg. Dat blijkt al snel genoeg en via een stip komen zij op 2-3, alvorens Benjamin van afstand ZKC langszij brengt. Nu zal blijken of KVA van slag zal zijn of het weer op zal pakken.   Onmiddellijk maakt Dani er ook van afstand 3-4 van, snel gevolgd door de 4-4. Ivar is nu echter los en vanaf enorme afstand zet hij KVA weer op voorsprong, gevolgd door een volgende treffer, waarbij de bal de mand een tijdje aarzelend beroert alvorens, toch onder de indruk van de schoonheid van de actie, besluit om binnen te vallen. Maar uit een onachtzaam moment kan ZKC ons weer tot op één punt naderen. Gelukkig weet Sander uit een vrije bal de stand op 5-7 te zetten en kan Linda er kort voor rust van achter de korf zelfs nog 5-8 van maken. Dit betekent tevens de 100e veldtreffer van de A1, wat een mooi beeld geeft van het enorm scorende vermogen van de A1.   Het is een wedstrijd waarin KVA aanvallend nog niet het beste heeft laten zien, maar waarin wij ZKC aanvallend behoorlijk aan banden leggen. Verder vind ik het mooi om te zien dat ondanks de druk er ook sprake van wederzijds respect is. Dit blijkt bijvoorbeeld uit het moment dat Dani door zijn enkel lijkt te zwikken en Benjamin het fluitsignaal van de scheidsrechter niet afwacht maar keurig de bal vasthoudt en bij Dani komt informeren naar de stand van zaken. Dat pleit voor onze tegenstander en gelukkig voor ons kan Dani gewoon verder.   In de rust krijg ik kramp aan mijn sluitspier van het billen knijpen, maar zodra de tweede helft begint sta ik weer paraat. Het gaat tot op heden goed, maar er is nog niets gewonnen.   De tweede helft begint goed, want Esmee snelt er langs zoals alleen zij dat kan en bedient Linda. Die weet altijd wel raad met die kansjes en ook nu legt ze de bal er moeiteloos in. Vervolgens volgt er een prachtig schouwspel, want de KVA-hooligans verlichten van achter de korf het veld met prachtig rood Bengaals vuurwerk. De wind staat redelijk gunstig en de rode gloed wordt zijwaarts afgedreven, wat enkele van onze supporters dan wel tijdelijk verdrijft. Maar uiteraard gaat alles gepaard met een lach.   Hierna gebeurt er een tijdlang niet zoveel. KVA creëert wel kansen maar scoort niet en ZKC heeft moeite om kansen te creëren.  Uiteindelijk is het Sander die van afstand onze score naar de dubbele cijfers brengt. Het lijkt nu allemaal goed te komen, maar via een stip weet ZKC er toch 6-10 van te maken om kort hierop al de 7-10 op het scorebord te zetten.  Maar Ivar weet onmiddellijk de hoop in Zaandam de grond in te boren met een omdraaibal. Melissa laat graag zien dat zij dit ook kan en een overmoedige poging van haar dame om voor te verdedigen levert de 7-12 op.   Vervolgens krijgen Kim en Roy de kans om zich op dit niveau te bewijzen, waarbij zij Dani en Melissa aflossen.  Hier hebben zij beiden niet heel veel tijd voor nodig, want niet al te lang hierna snelt Kim langs haar dame en maakt er 7-13 van. Als de wedstrijd al gelopen is maakt ZKC er van afstand via Benjamin nog 8-13 van en terwijl KVA met zijn ereronde bezig is brengt ZKC de stand zelfs terug op 9-13. Maar met een wonderschone treffer bepaalt Roy de eindstand op 9-14.   Het is een mooi slot van een belangrijke overwinning door een gefocuste A1. Dit blijkt na afloop nog uit de reacties van Gianna en Esmee, die mij tamelijk chagrijnig aankijken. Ik vraag of ze niet blij zijn met de overwinning. Dat zijn ze wel degelijk, maar ze zijn niet tevreden met hun eigen spel, wat eens temeer aangeeft dat deze spelers het beste uit zichzelf willen halen en een stuk zelfkritiek is hierin enorm belangrijk.   Het is een prachtige middag geweest waarin KVA heeft laten zien een fantastische club te zijn. De supporters kwamen ondanks de afstand en de vervelende tijd toch massaal op deze wedstrijd af en hun support en aanmoedigingen tijdens de wedstrijd waren van onschatbare waarde.   Volgende week kan de A1 'Herbstmeister' worden door de laatste wedstrijd te winnen van de nummer 3 in de competitie, OKV. Zet u 'm vast in de agenda. De wedstrijd begint om 15.30 uur. Na afloop kunt u met één van onze helden op de foto.   En omdat we blij zijn met onze nieuwe sponsor eindigen we dit verslag in stijl met een Duitse afsluiting, omdat het tijd is om oeroude bekende uitspraken maar eens te moderniseren:   Ich bin ein Berliner KVA-er.