Bent u ooit in Anna Paulowna geweest? Ik nu wel.

Als u nog steeds denkt dat de aarde plat is zou ik niet gaan. Want zodra je in de auto denkt dat de wereld hier ophoudt, moet je nog een half uurtje doorrijden. Nodeloos om te zeggen dat het best een eindje rijden is.

Maar ons 8e heeft er toch gewoon zin in om lekker een potje te ballen, geen gezeur, niet moeilijk doen, gewoon lekker sportief ballen.

Uiteraard is de solide basis van dit sterrenensemble weer aanwezig. Daarom hoeven alleen Jan, Marc, Jasper, Wendy, Leanne en Jocé nog maar vervangen te worden.

Om de speelwijze te behouden moet er dus gezocht worden naar gelijkwaardige vervangers, uiteraard een ondoenlijke zaak, maar laat ze wel op identieke wijze spelen, zodat de fundering van de speelwijze en spelopvatting blijft staan.

Zo moet Theo het scorende vermogen en de dodelijke precisie van Marc doen vergeten. Tommy is binnengehaald om het loopwonder Jan te doen vergeten. Esmee moet de doorloopbal van Wendy over gaan nemen. Daar zit dan wel een verschil in. Wendy heeft een niet te volgen passeerbeweging, waar Esmee die niet echt nodig heeft. Zij zet gewoon de turbo aan en laat dan doodleuk haar achterkant zien. Als laatste in dit vak moet Samantha (Bronkhorst) Jocé doen vergeten. Omdat zij de spelers van het 8e niet al te goed kent, wil ze weten wat te doen om een perfecte kloon van Jocé te zijn. Dan moet je het een helft volhouden, luidt het wijze antwoord van André.

In het andere vak vormen André en Suus de harde kern. Zij worden aangevuld met Lysander, die op de transfermarkt dit seizoen niet meer als vaste waarde te behouden was voor het 8e. Hij is nog maar net terug uit de onderwaterwereld van Mexico en dat verklaart waarschijnlijk waarom zijn zicht af en toe nog wat troebel is. Melissa completeert dit vak in de wetenschap dat zij geen onbekende meer is in dit vak. De laatste 2 moeten Leanne en Jasper uit ons geheugen verbannen. Daarvan weten we gewoon dat dit een ondoenlijke opgave is, maar we zien het gewoon als een leermomentje voor deze 2 jonge talenten.

De bank wordt warm gehouden voor Daphne en mijn persoontje, want het oog wil ook wat natuurlijk.

We vrezen Kleine Sluis wel een beetje, want we hebben gehoord dat het hele dorp uitloopt voor de thuiswedstrijden. Bij het inschieten kijk ik naar de tribune en tel 14 supporters (waarvan 2 van KVA). Het is dus inderdaad waar: het hele dorp is uitgelopen.

Voor de wedstrijd spreekt André ons nog even toe: ga gewoon lekker korfballen mensen.

Wij doen dit voor onze lol. Het zou zomaar kunnen dat de tegenstander fysiek speelt. Blijf dan lekker je spel spelen. En ga niet tegen de scheidsrechter praten, dat doen wij gewoonweg niet. De laatste 2 punten blijken wel een soort van profetie te bevatten, zal in de loop van de wedstrijd blijken.

Voor de wedstrijd voert het eerste van Kleine Sluis de HAKA uit, bekend geworden door het Nieuw Zeelands rugbyteam. Op één of andere manier bekruipt mij een onbehaaglijk gevoel. Tevens vind ik het vreemd dat de scheidsrechter hieraan mee doet. Ik vraag me op de bank nog steeds af, of ik een verslag zal maken over de wedstrijd. Ik besluit het niet te doen en geen aantekeningen te maken.

Het begin is voortvarend. Nadat de eerste aanval is afgeslagen laat Theo meteen de eerste bal erin ploffen. Niemand spreekt opeens nog over Wendy.

Helaas valt de 1-1 ook erg snel.

Vervolgens gaat het in het begin van de wedstrijd gelijk op, waarbij KVA wel steeds voor komt.

In de loop van de eerste helft lijkt KVA de voorsprong verder uit te bouwen, maar klampt Kleine Sluis steeds weer aan. Het verschil blijft steeds 1 à 2 punten. Hierin lijkt het dus wel op de laatste WK-finale tegen de Belgen. Een andere overeenkomst is dat de tegenpartij door fysiek spel tracht KVA te ontregelen, waarbij de scheidsrechter dit sterk aanmoedigt door dit steevast door te laten gaan.

Overigens is dit wel erg eenzijdig, want vooral André heeft zonder ook maar één op- of aanmerking al snel volledig afgedaan bij de scheidsrechter.

Zo komen er al in de eerste helft wat irritaties voort uit de eenzijdige beslissingen van de leidsman.

Zo keurt hij een treffer af van Esmee voor snijden, waarbij Esmee 3 meter voor het blok al langs haar dame glipt en krijgt dezelfde Esmee een treffer tegen, waarbij haar vingertoppen de neusvleugels van haar dame kunnen beroeren. Maar iedereen blijft stoïcijns doorgaan met het spel en is er geen enkel commentaar op de scheidsrechter. Wel gaan sommigen steeds ongemakkelijker kijken en wordt er wat meer gezucht.

In de rust wordt door André gewoon gemeld dat we moeten blijven doorgaan met schieten en ons niet moeten laten ontregelen. Dat blijkt erg moeilijk te worden.

In de tweede helft gaan namelijk alle remmen er af bij Kleine Sluis. Verdedigd wordt er met wijd gespreide armen, het opvangen van de tegenstander wordt tot kunst verheven en aanvallend zijn passeerbewegingen niet meer nodig, maar wordt er gewoon rechtdoor gelopen tegen onze verdedigers aan, wat veel geklaag oplevert (vooral van hun kant). We gaan namelijk niet opzij.

Wel wordt dit veelal beloond met een vrije bal of stip, maar KVA komt steeds op voorsprong alvorens het gelijk wordt. Bij één van de vele vrije ballen staat één van de heren in de aangeef ruimschoots binnen de lijnen. Hier wijst André al op voordat de bal wordt genomen en hij blijft vervolgens met de hand omhoog staan, want de scheidsrechter is hier al tevoren op gewezen, toch...? De scheidsrechter wijst naar het midden en ontvlucht snel de vragen van onze kant.

Ik heb me nog kunnen gedragen (wat voor mij heel moeilijk is), maar laat de scheidsrechter nu weten dat dit toch wel heel duidelijk was. De scheidsrechter gooit er nog maar een charme-offensief uit: "je moet je bek houden idioot, dat kun jij niet zien". De scheidsrechter toont zijn ware karakter nu in volle glorie en ik besluit toch maar een verslag te gaan maken.

Verder krijgt Melissa nog een bewuste elleboog van André's heer (van bijna 2 meter lang) en krijgt André zelf regelmatig met rugby-praktijken te maken.

Halverwege de tweede helft valt Daphne nog zeer verdienstelijk in, wat moeilijk is in een dergelijke wedstrijd.

Toch is er nog 1 minuut te gaan als een aanval van Kleine Sluis wordt afgeslagen. De aanval wordt weer vakkundig opgezet en het is natuurlijk de kunst om dit goed en zeker niet overhaast te doen. Toch volgt al redelijk snel een schot, wat door Theo wordt afgevangen. Tommy komt nog wat dichterbij en wordt aangespeeld door Theo. Onmiddellijk fluit de scheidsrechter af voor tijdrekken. Er was net een schot geweest, geen nieuwe schotbeweging en eigenlijk wordt het feit dat Theo de bal een seconde vas houdt aangegrepen (en dan op dit niveau).

Onze tegenstander wordt dus weer een nieuwe kans geboden en André's heer glipt er langs. Dit wordt mede veroorzaakt door het feit dat André niet meer in durft te grijpen. André blijft achter zijn man met zijn handen zekerheidshalve alvast op de rug gevouwen. Gelukkig wordt de kans gemist en vangt André de bal af.

Maar de scheidsrechter stijgt boven zichzelf uit en besluit een stip te geven. Het mag duidelijk zijn, dat hij deze ook graag zelf wil nemen, maar hij moet natuurlijk wel onpartijdig ogen.

Zo wordt het dus 17-17 en hebben wij nog kans op één aanval. Helaas komt hier geen treffer uit voort, dus leg ik me bij het eerste puntenverlies neer. Maar een minuut kan blijkbaar heel lang duren, dus mag het nog even door. U raadt het al, Kleine Sluis scoort nog in de blessuretijd.

De teleurstelling is uiteraard groot. Niet eens vanwege het verlies, want ons 8e speelt voor hun plezier, maar juist omdat dit plezier ons op onsportieve wijze ontnomen is.

De gedachte achter de sport heeft vandaag verloren. De verbroedering is verdwenen en heeft plaats gemaakt voor egocentrische gedachten.

Ik wil graag mijn aandacht verzetten en ga kijken naar Real Madrid-Barcelona.

Er is inmiddels veel gesproken over de te veel te hard spelende Madrilenen. Maar na de wedstrijd die ik zojuist live heb meegemaakt valt me op dat ik dit anders beleef. Er worden minder overtredingen gemaakt dan bij onze wedstrijd en overtredingen worden dan ook bestraft.

En uiteindelijk loopt een terechte overwinnaar van het veld.

Het wordt altijd aangeraden om te gaan sporten, omdat deze inspanning goed is voor de geestelijke ontspanning. Vandaag was dit zeker niet het geval.

Gelukkig kunnen wij Anna Paulowna met opgeheven hoofd verlaten. Onze normen en waarden zullen de spelers van het 8e blijven hanteren en zij zullen hun principes niet overboord zetten voor de 2 punten.

Rest mij nog de score van de spelers te vermelden:

André: 4x

Melissa: 4x

Theo: 4x

Esmee: 3x

Tommy: 1x

Daphne: 1x

Misschien vond u mijn verslag niet leuk, vond u het niet grappig genoeg of te negatief.

Ik heb getracht wedstrijd en de sfeer hieromheen te verwoorden. De woorden van de scheidsrechter zijn bijv. letterlijk geciteerd. Als u mijn verslag al niet leuk vindt, dan mag u blij zijn de wedstrijd niet meegemaakt te hebben.